تاریخ عکاسی

تاریخ عکاسی – بیومونت نیوهال

بومونت نیوهال در ۲۲ ژوئن ۱۹۰۸ در لین، ماساچوست، ایالات متحده آمریکا متولد شد. وی فرزند هربرت دبلیو نیوهال و آلیس لیلیا دیویس بود. او دارای مدرک کارشناسی ارشد از دانشگاه هاروارد است.

بومونت مورخ هنر، نویسنده، عکاس و مدیر دوم موزه جورج ایستمن نیز بود. کتاب او در تاریخ عکاسی همچنان یکی از مهمترین گزارش ها در این زمینه است و به یک کتاب درسی کلاسیک تاریخ عکاسی تبدیل شده است.

نیوهال دریافت کننده جوایز و تقدیرهای متعدد برای موفقیت های خود در مطالعه تاریخ عکس بود.

در طول فعالیت خود، نیوهال تاریخ عکاسی و عکاسی را در موسساتی از جمله دانشگاه روچستر، انستیتوی فناوری روچستر، دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و در سمینار سالزبورگ در مطالعات آمریکایی در اتریش تدریس می کرد. در اواخر کار خود پس از بازنشستگی در موزه جورج ایستمن در سال ۱۹۷۲ به عنوان استاد دانشگاه نیومکزیکو منصوب شد و در سال ۱۹۸۴ به عنوان استاد برجسته نامگذاری شد.

بومونت نیوهال در ۲۶ فوریه ۱۹۹۳ در نیومکزیکو درگذشت.

درباره کتاب تاریخ عکاسی

در بخشی از متن پیشگفتار ابتدای کتاب تاریخ عکاسی آمده است:

«از سال ۱۸۳۹، عکاسی، ابزاری حیاتی برای ارتباط و بیان بوده است. رشد این همکار هنرهای تجسمی، موضوع این کتاب را شکل می دهد. کتاب حاضر بیشتر تاریخ یک رسانه است تا یک تکنیک، که از طریق چشمان کسانی دیده شده است که در طول سالها تلاش کرده اند تا بر آن مسلط شوند، آن را درک کنند و آن را بر اساس دید خودشان قالب ریزی نمایند. عکاسی در عین حال یک علم است و یک هنر، و هر دو جنبه به طور غیرقابل مجزایی در سرتاسر صعود حیرت انگیز آن از یک جایگزین برای مهارت دست تا یک فرم هنری مستقل، در هم تنیده شده اند. فن آوری عکاسی در این نوشته، تا سرحدی مورد بحث قرار گرفته است که عکاس را تحت تاثیر قرار می دهد…».

در فهرست مطالب ارایه شده در این کتاب این سرفصل ها با زیرفصل های مربوطه فهرست بندی شده است:

پیشگفتار، تصویر ناپایدار، اختراع، داگرئوتیپ: آینه دارای حافظه، کالوتیپ: قلم طبیعت، پرتره برای میلیون ها، عکاسی هنری، راه جدید ارتباط، فتح قلمرو حرکت، عکاسی پیکتوریالیستی، عکاسی صریح، در جستجوی فرم، دید سریع، عکاسی مستند، فتوژورنالیسم، رنگی، مسیرهای جدید، یادداشت ها، نمایه.

برشی از کتاب

پایان بخش مطالب کتاب دربرگیرنده متنی ویژه است با عنوان «سخن پایانی» که در قسمتی از آن می خوانیم:

«عکاسی استودیویی فرایند پیچیده ای است که درک نور و قواعد مربوط به فیزیک نور و تسلط بر ابزار عکاسی حداقل های مورد نیاز آن است. هر چه شناخت عکاس از ابزار نور و عکاسی بیشتر باشد و هر چه استفاده او از این ابزارها، به دلیل مهارت او، ناخودآگاهانه تر، انجام گیرد توانایی و طبیعت موفقیت بیشتری در رسیدن به نتیجه مطلوب خواهد داشت. ناخودآگاهی در حین انجام عکاسی و در عین حال بدون اِشکال انجام شدنِ کار فقط با تکرار و تمرین و درونی کردن قواعد و مهارت های عکاسی پدیدار خواهد شد، اما این صرفا به بُعد تکنیکی عکاسی استودیویی بر می گردد.»

لازم به ذکر است این کتاب در سال ۱۹۷۰ جایزه فرهنگی انجمن عکاسی آلمان (DGPh) را کسب کرده است.