قاب خواندنی

مجموعه قاب خواندنی – 5 کتاب از یوریک کریم مسیحی

کتاب‌های این مجوعه:

1- نه فقط زیبا

2- در جهت عکس

3- عکس و دیدن عکس

4- نگاهم کن! خیالم کن!

5- شب سپیده می‌زند، باری دیگر

کتاب نه فقط زیبا

نوشتن این کتاب حدود ۱۵ ماه طول کشید. در این ۱۵ ماه بی‌شمار عکس با موضوع زنان دیدم، عکس‌هایی دردناک و اندوهبار، عکس‌هایی فجیع، عکس‌هایی که دیدنشان نفسم را می‌گرفت و از پایم می‌انداخت. من برای مجال نفس‌کشیدن و دوباره برخاستن و کارکردن گاه‌گاه به سراغ عکس‌هایی رفتم که شاد بود و زیبا بود و امیدبخش بود و آرامش زنان بود و احترام به آنان بود، و اینها چه خوب بود. عکس‌هایی که کمیاب بود.
والتر بنیامین بدرستی گفت که «عکاسی موفق شده نکبت فقر را، به کمک تکنیکی بی‌نقص و باب روز، به موضوع لذت تبدیل کند.» حالا می‌بینیم که عکاسی فقط فقر را نیست که زیبا و موضوع لذت نشان می‌دهد، این رنج زنان است، در فقر یا بیرون از فقر، رنج بشری، ترس و یأس و تنهایی، که از زیبایی در عکس‌های «باب روز» تبدیل به کالایی برای عیش چشم و رونق کسب شده است.

کتاب در جهت عکس

جای خوشوقتی است که یوریک کریم‌مسیحی نیز دیدگاه‌های خود را در زمینۀ عکاسی منتشر ساخته و بر گنجینۀ دیدگاه‌های دیگر افزوده است. دیدگاه یک ایرانی، به ویژه در این بُرهه از جهان پر آشوب ما، جای خوشامدگویی دارد. امیدوارم این کتاب سرانجام به زبان‌های دیگر نیز منتشر شود. با انتشار این کتاب، شادمانم که اندیشه‌های یک نویسندۀ ایرانی را دربارۀ عکس‌هایی را می‌خوانم که کارِ عکاسانی از گوشه و کنار دنیا و اکثراٌ غربی، و بخصوص آمریکایی، هستند. من البته با عکس‌هایی که آقای کریم مسیحی برای کتاب خود برگزیده است کم و بیش آشنا هستم، اما مقاله‌های ایشان به من کمک کرد تا هر چه بیشتر به کُنهِ‌ مکنونِ این عکس‌ها دست پیدا کنم. کریم‌مسیحی آکنده از درک و تفاهمی بس ژرف و ظریف است و جهانی پُر از مهربانی و همدلی را بر می‌انگیزد، و در کل، تلاشی است مثبت و سازنده در این جهانِ آکنده از سوتفاهم. (تِری بَرِت)

کتاب عکس و دیدن عکس

از سالی پیش از انقلاب تا سال‌ها پس از آن، هنری که بیش از دیگر هنرها رشد کرد و قوام یافت و تناور شد، و نسل‌نویی از هنرمندانش را پرورش داد، عکاسی بود. عکاسی نخست از رهگذر پاگیری و پیروزی انقلاب تولّدی نو و اهمیتی تازه یافت، و دو سال پس از آن، با آغاز جنگ بزرگی که بر سرِ مردم ما آوار شد، این عکاسی بود که بَرَنده بود، و سرعتِ بالندگی و آفرینندگی‌اش شتابی چنان یافت که گویی تجربه‌ی ده ساله را در یک سال و پختگیِ صد ساله را در ده سال کسب کرد. من در این کتاب بر آن بوده‌ام که امکاناتِ پُرشمارِ خوانش و تفسیر و تأویل عکس را معرفی کنم و به خواننده‌ی کتاب و بیننده‌ی عکس یادآور شوم که با اوست که عکس معنا و مفهوم و هویت می‌یابد. پس، دُرست‌تر آن است که کتاب را در بردارنده‌ی راه‌هایی برای کشفِ شیوه‌های شخصیِ خوانش و تفسیر و تأویل عکس بنمامم. (یاداشت مولف)

کتاب نگاهم کن! خیالم کن!

مرور چند هزار عکس برای گزیدن و برگزیدنِ چند ده تا از آن‌ها برای «نگاهم کن! خیالم کن!» من را چنان با سیمای خونین دنیای امروز مواجه کرد که پس از هر گردشی و بازگشتن به میزِ کارم روان خود را افسرده و سیمای خود را خونین می‌دیدم. این، حقیقت و واقعیتِ زندگیِ سیاسی و اجتماعیِ معاصرِ دنیای ماست. دنیایی که ما در ملتهب‌ترین منطقه‌ی آن زندگی می‌کنیم. پس، مواجهه‌ی ما با عکاسی نیز به قرارِ شیوه‌ی زندگیِ ما، تأویلِ ما از زندگیِ خود و زندگیِ پیرامونیانمان خواهد بود. زندگی‌ای انباشته شده با خبر و عکسِ قتل‌ها، ترورها، بمب‌گذاری‌ها، و هر گونه حادثه‌ی شرار تبارِ دیگر. پس، به این اعتبار نگاهِ من به عکس‌های «نگاهم کن! خیالم کن!» نیز بر اساسِ تفسیر و تأویل و نگاه و خوانشِ شخصی‌ام، و توجه و حساسیتم نسبت به زندگی و آلام، و در صورت وجودش خوشی‌ها و شادی‌های مردمان بوده‌است. (از مقدمه‌ی کتاب)

کتاب شب سپیده می‌زند، باری دیگر

«عکسِ فیلم» هم عکس است، هم فیلم؛ نه عکس است، نه فیلم. من در «شب سپیده می‌زند، باری دیگر» به این رفتو آمدِ متناقضِ چیستی و چونی رابطه‌ی عکسِ فیلم و فیلمِ عکس، و موضوعِ هر دو، و به رابطه‌ی این دو هنر، و نسبتِ آنها با موضوع فیلم، جهان فیلم و جهان خارج از فیلم، پرداخته‌ام.  (یادداشت مؤلف)