دربارۀ عکاس

مجموعۀ دربارۀ عکاس – 6 کتاب عکس از عکاسان ایرانی

کتاب‌های این مجموعه:

1- سایه‌ها و یادها – کاوه کاظمی

2- داربست – مهران مهاجر

3- گیسوانم در باد – مریم زندی

4- مرگت چه بود؟ – پیمان هوشمند زاده

5- بیگانۀ آشنا – بهمن جلالی

6- گذار – نصرالله کسرائیان

کتاب سایه‌ها و یادها

قسمت‌هایی از کتاب:

«درست به خاطر ندارم نخستین عکس را از چه کسی گرفتم، اما تقریبا همه با گشاده رویی مرا می پذیرفتند. جالب است که نویسندگان و محققانی که سن و سال بیشتری داشتند در برخورد تواضع بیشتری از خود نشان می دادند تا جوان ترها. گاهی متعجب بودند که چطور با انگیزه ی شخصی و بدون حمایت از مرکز و نهادی این کار را آغاز کرده ام. بسیاری از این عکس ها خود قصه ای دارند. عکاسی از احمد شاملو در روزی بود که او آماده اسباب کشی از خانه اش در خیابان مقصودبیک به محلی دیگر شده بود. عکاسی از باستانی پاریزی در روزی بود که احوال خوشی نداشت و با لباس راحتی در منزل حاضر شد. بعد از چند فریم عکس، از او خواستم لباس رسمی تری بر تن کند و او پذیرفت….. تصاویر این مجموعه شماری از چهره های ادب و هنر ایران را نشان می دهند. قطعا چهره های بسیار دیگری در آن زمان بوده اند که فرصت عکاسی از آنها فراهم نشد یا تصویر مطلوبی بعد از عکاسی از ایشان به دست نیامد.»

کتاب داربست

کتاب داربست مجموعه عکس‌های مهران مهاجر، از اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران است.

عکس‌های این کتاب از مجموعه ۶۰ انتخاب شده‌اند. مجموعه‌ای که جریان معاصر عکاسی در ایران را در بستر زمینه‌های مختلف اجتماعی هنری تاریخی و … به تصویر می‌کشد.

کتاب گیسوانم در باد

کتاب «گیسوانم در باد» با ۶۰ قطعه عکس، یادآور خاطرات روزهای خوب مریم زندی است که خودش این عکس ها را سیاه مشق هایی در روزهای دور می داند. در زمانی که نمی دانست عکس خوب چیست و نگاه عکاسانه کدام است، از چه چیزی و چگونه و به چه دلیل باید عکاسی کرد.

کتاب مرگت چه بود؟

کتاب «مرگت چه بود؟» با ۶۲ قطعه عکس حاصل تجربیات پیمان هوشمندزاده در فاصله سالهای ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۶ است. پیمان هوشمندزاده این کتاب را معرف رزومه خود می داند. کتابی که به گفته او بهترین مجموعه از عکس هایش در قالب کتاب تا کنون است.

کتاب بیگانۀ آشنا

انتخاب مجموعه ای از عکس های «بهمن جلالی»، عکاس مشهور مدرن ایرانی، یا به عبارت دیگر، ایجاد یک چکیده ی تصویری از بیش از چهل سال فعالیت خستگی ناپذیر و مداوم، در غیاب او ساده نیست. اما گوشه ای از این اعتقاد راسخ او به عکاسی مستند و همچنین عشق بی پایان او به ملت خود، در اثر “بیگانهٔ آشنا” به تصویر کشیده است. عشقی که او را مجبور کرد به سراسر این کشور سفر کند و هر گوشه ای را کاوش کند. بارها و بارها به همان مکان ها بازگردد و از افرادی که در سراسر ایران زندگی می کنند، از دوران کودکی تا پایان عمر یک عکس یادگاری بگیرد. او همه چیز را در مورد سرزمین و مردم کشورش می دانست.
«بهمن جلالی» را نمی توان به تنهایی عکاس،روزنامه نگار، جامعه شناس، مورخ و معمار دانست. به عنوان یک عکاس، او تلاش نمی کرد که شخصیت منحصر به فرد خود را به تصویر بکشد. او می خواست انسان و ردپای انسان را از دیدگاه اجتماعی، تاریخی، فرهنگی و معماری و در محیط روزمره، بدون دخالت سوژه ی خود ثبت کند. تصاویر او بر پایه ی دو محور “زمان و مکان” استوار هستند. عکاسی طی سالیان دراز، روح و چشم او را تقویت کرده بود. وجود هر عنصر در کادر به یک معنا بوده و چیدمان عکس ها تصادفی نیست؛ همین امر منجر به ثبت عکس هایی آرام و خالی از تنش اضافی می شود که تعدادی از آن ها در کتاب “بیگانهٔ آشنا” گردآوری شده است. آرامش “بهمن جلالی” در تصاویر او نمایان می شود و در مواجهه و رویارویی مستقیم هنگام ثبت حقایق، او شکوه خاصی را همچون نقاشی، به لحظات و سوژه های خود القا می کند.

کتاب گذار

کتاب «گذار» با ۶۲ قطعه عکس نگاهی دارد به تغییراتی که به آرامی طی فرایندی نسبتا طولانی به ویژه در مناطق روستایی ایران در فاصله ی سال های ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۹ رخ داده است.: یکی از پیامدهای انقلاب سفید سال ۱۳۴۲ که مهم ترین بند آن اصلاحات ارضی بود، ریشه کن شدن کشاورزان بی زمین، هجوم آنان به شهرها و گسترش بی سابقه ی حاشیه نشینی که سیاهی لشکر لازم برای انقلاب سال ۱۳۵۷ را فراهم ساخت.